Evaniew N, Noonan V, Fallah N, Kwon BK, Rivers CS, Ahn H, Bailey C, Christie S, Fourney DR, Hurlbert RJ, Linassi G, Fehlings M, Dvorak MF.
(tłumaczenie własne streszczenia)
Cel:
W poprzednich analizach efektywności metyloprednizolonu w leczeniu pacjentów z ostrymi traumatycznymi urazami rdzenia kręgowego (TURK), prognostyczne znaczenie neurologicznej skali urazów oraz osłabienie ciężkości bazowej urazu nie były brane pod uwagę. Naszym celem było ustalenie, czy metyloprednizolon polepszył odzyskiwanie motoryki wśród uczestników w Rick Hansen Spinal Cord Injury Registry (RHSCIR – Rejestr Urazów kręgosłupa Ricka Hansena).
Metody:
Zidentyfikowano uczestników RHSCIR którzy otrzymali metyloprednizolon zgodnie z protokołem NASCIS-II i wykorzystując metodę PMS do oceny wg wieku, płci, czasu badania neurologicznego, uwzględniając neurologiczną skalę urazu oraz ciężkość bazową neurologicznego osłabienia. Porównano zmiany w skali zarówno motoryki kończyn górnych i dolnych wykorzystując Test Wilcoxona dla par obserwacji i przeprowadzono analizę wrażliwości za pomocą negatywnej regresji dwumianowej.
Wyniki:
Czterdziestu sześciu pacjentom podano metyloprednizolon i 1555 nie było leczonych sterydami. Nie było znaczących różnic między dopasowanymi uczestnikami dla każdej struktury (13,7 vs. 14,1 odpowiednio; P = 0,43), górne kończyny (7,3 vs 6,4; p = 0,38) i kończyny dolne (6,5 vs 7,7; p = 0,40) w powrocie motoryki. Wynik ten został potwierdzony za pomocą wieloczynnikowego modelu i jak przewidywano tylko w odcinku szyjnym (C1-T1), bardziej niż w piersiowo-lędźwiowym (T2-L3) poziom urazu (p <0,01) i osłabienie ciężkości bazowej urazu (ASIA Impairment Scale grades; p <0,01) wiązało się z odzyskiwaniem większej motoryki. Nie było zgonów w szpitalu w obu grupach; jednak grupa NASCIS-II w której podano metyloprednizolon miała znacznie wyższy wskaźnik powikłań ogółem (61% vs. 36%; p = 0,02).
Wnioski:
W grupie NASCIS-II w której podano methylprednisolone nie poprawiła się motoryka u pacjentów RHSCIR z ostrym TURK ani w odcinku szyjnym kręgosłupa ani w piersiowym, podczas gdy wpływ poziomu anatomicznego i ciężkość obrażeń zostały uwzględnione w analizie. Był znacznie wyższy wskaźnik powikłań ogółem w grupie NASCIS-II w której podano metyloprednizolon. Obserwacje te wspierają rekomendacje wytycznych przeciwko rutynowemu podawaniu metyloprednizolonu w ostrych TURK.
