Co godzinę każdego dnia 40 osób ginie w wyniku utonięcia. Bez względu na to czy jest to małe dziecko które ześlizgnęło się do stawu/  basenu, czy jest to młodzież pływająca pod wpływem alkoholu lub narkotyków, czy są to pasażerowie statków wypadających za burtę, albo mieszkańcy nadmorskich społeczności dotkniętych powodzią,  wiodący, globalny, cichy zabójca zbiera swoje codzienne żniwo.

Globalny raport utonięć jest pierwszym tego typu raportem WHO. Jest to wyzwanie dla zdrowia publicznego, które nigdy do tej pory nie zostało ukierunkowane na globalny strategiczny wysiłek przeciwko utonięciom. Niniejszy raport ma to zmienić. Przedstawia on aktualny stan wiedzy na temat utonięć i zapobieganiu im oraz wzywa do znacznej intensyfikacji wysiłków, a także  kompleksowych rozwiązań w celu zmniejszenia liczby ofiar utonięć w szczególności wśród dzieci i młodzieży, które są nie do przyjęcia.

Podczas gdy utonięcia są główną przyczyną zgonów na całym świecie, a w szczególności w krajach o niskich i średnich dochodach, zapobieganie im jest możliwe. Dowody wskazują na to że zakres możliwych interwencji jest skuteczny w zapobieganiu utonięciom. Między innymi istnieją strategie uwzględniające bariery, które służą do kontroli dostępu do wody, zapewniający bezpieczne miejsca takie jak centra opieki dziennej dla dzieci w wieku przedszkolnym i nauczania dzieci w wieku szkolnym podstawowych umiejętności pływackich. Postęp w innych dziedzinach nazwany jest w tym raporcie „lepszym i bardziej zintegrowanym zarządzaniem ryzykiem powodziowym, poprawą żeglarstwa, żeglugi oraz przepisy przeprawy promów, rozwój krajowej polityki wodnego bezpieczeństwa”.

Postępy w tych dziedzinach są wykonalne dla krajów słabo i średnio rozwijających się, choć wymagają woli i technicznego wsparcia, aby je osiągnąć, Niektóre interwencje takie jak ośrodki dziennej opieki zapewniają korzyści w prewencji utonięciom. Utonięcia mają również ważne interakcje z głównym zakresem agend uwzględniających zmiany klimatu. Masowa migracja uwzględniająca osoby ubiegające się o azyl polityczny oraz dzieci. Wielosektorowy charakter profilaktyki utonięć wymaga lepszej koordynacji w różnych agendach i sektorach.

Chociaż wiele musimy się nauczyć o utonięciach i prewencji utonięć, należy powziąć działania prewencyjne podczas kontynuacji badań. Oznacza to pilne wyznaczenie narażonych grup docelowych z strategiami nakierowanymi na uratowanie jak największej liczby potencjalnych ofiar utonięć.

Utonięcia mają dziś podobną liczbę ofiar jak ofiary biegunek i odry w latach 70 i 80 ubiegłego wieku. Były to trudne wyzwania, które jednak zostały zrealizowane podczas koncentracji prewencji narodowych jednostek pozarządowych i instytucji międzynarodowych. Takie podejście może stać się sukcesem w  obecnej redukcji liczby globalnych utonięć.

Margaret Chan
Dyrektor Generalny,
Światowej Organizacji Zdrowia

Komentarz własny

Jest to tłumaczenie wstępu do zeszłorocznego (2014 r.) raportu WHO: Global report on drowning prevention a leading killer

Infografika dotyczy krajów europejskich i jest autorskim tłumaczeniem.

Życzę polskiej agendzie WHO szybszego tłumaczenia tego kluczowego dla zdrowia publicznego w Polsce dokumentu. Zwłaszcza przed letnim sezonem 2015.