Tłumaczenie najważniejszych fragmentów: Corticosteroids for COVID-19 (02.08.2020 r).

Corticosteroids for COVID-19 Living Guidance 2 September 2020

Zalecenie 1: W leczeniu pacjentów z ciężkim i krytycznym COVID-19 zalecamy stosowanie kortykosteroidów zamiast żadnych  kortykosteroidów (zalecenie stanowcze, oparte na dowodach o umiarkowanej pewności).

Zalecenie 2: Sugerujemy, aby nie stosować kortykosteroidów w leczeniu chorych na COVID-19 o innym nasileniu niż ciężki (zalecenie warunkowe, oparte na danych o niskiej pewności).

(…)

Tabela 1. Wzajemnie wykluczające się kategorie ciężkości choroby

Krytyczny COVID-19	Zdefiniowane przez kryteria zespołu ostrej niewydolności oddechowej (ARDS), posocznicy, wstrząsu septycznego lub innych stanów, które normalnie wymagałyby zastosowania terapii podtrzymujących życie, takich jak wentylacja mechaniczna (inwazyjna lub nieinwazyjna) lub terapia wazopresyjna
Ciężki COVID-19	Definiowane jako: • nasycenie tlenem <90% w powietrzu w pomieszczeniu. • częstość oddechów > 30 oddechów na minutę u dorosłych i dzieci> 5 lat; ≥ 60 u dzieci w wieku poniżej 2 miesięcy; ≥ 50 u dzieci w wieku 2–11 miesięcy; i ≥ 40 u dzieci w wieku 1–5 lat. • oznaki ciężkiej niewydolności oddechowej (np. Użycie mięśni pomocniczych, niezdolność do wykonywania pełnych zdań; a u dzieci bardzo silne wciągnięcie ściany klatki piersiowej, chrząkanie, sinica centralna lub obecność jakichkolwiek innych ogólnych objawów zagrożenia)
Inne nasilenie niż ciężkie COVID19	Zdefiniowane jako brak jakichkolwiek oznak ciężkiego lub krytycznego COVID-19.
Uwaga: panel zauważył, że próg nasycenia tlenem 90% definiujący ciężki COVID-19 był arbitralny i powinien być interpretowany ostrożnie, gdy jest stosowany do określenia, którym pacjentom należy zaproponować kortykosteroidy ogólnoustrojowe. Na przykład klinicyści muszą wykorzystać swoją ocenę, aby określić, czy niskie nasycenie tlenem jest oznaką ciężkości, czy też jest normalne dla danego pacjenta cierpiącego na przewlekłą chorobę płuc. Podobnie, nasycenie powyżej 90–94% w powietrzu w pomieszczeniu może być nieprawidłowe, jeśli lekarz podejrzewa, że ​​liczba ta wykazuje tendencję spadkową. Ogólnie rzecz biorąc, w razie jakichkolwiek wątpliwości panel zasugerował błędne traktowanie choroby jako ciężkiej.

(…)

Praktyczne aspekty / kwestie wdrożeniowe
Kortykosteroidy  można podawać zarówno doustnie, jak i dożylnie. Warto zauważyć, że chociaż biodostępność deksametazonu jest bardzo wysoka (tj. Podobne stężenia osiągane są w osoczu po podaniu doustnym i dożylnym), krytycznie chorzy pacjenci mogą nie być w stanie wchłonąć żadnych składników odżywczych lub leków z powodu dysfunkcji jelit. Dlatego lekarze mogą rozważyć podanie ogólnoustrojowych kortykosteroidów raczej dożylnie niż doustnie, jeśli podejrzewa się dysfunkcję jelit. Podczas gdy więcej pacjentów otrzymywało kortykosteroidy w postaci deksametazonu w dawce 6 mg dziennie przez maksymalnie 10 dni, całkowity czas trwania schematów ocenianych w siedmiu badaniach wahał się od 5 do 14 dni, a leczenie na ogół przerywano przy wypisie ze szpitala (tj. może być krótszy niż czas określony w protokołach). Formulacja deksametazonu raz na dobę może zwiększyć przyczepność. Dawka 6 mg deksametazonu jest równoważna (pod względem działania glukokortykoidowego) 150 mg hydrokortyzonu (np. 50 mg co 8 godzin) lub 40 mg prednizonu lub 32 mg metyloprednizolonu (np. 8 mg co 6 godzin lub 16 mg co 12 godzin). Rozsądne byłoby monitorowanie poziomu glukozy u pacjentów z ciężkim i krytycznym COVID-19, niezależnie od tego, czy pacjent ma cukrzycę. Panel omówił czas rozpoczęcia terapii od wystąpienia objawów. Badacze RECOVERY zgłosili analizę podgrup sugerującą, że rozpoczęcie leczenia 7 dni lub później po wystąpieniu objawów może być bardziej korzystne niż leczenie rozpoczęte w ciągu 7 dni od rozpoczęcia leczenia. Analiza podgrup post hoc w ramach PMA nie potwierdziła tej hipotezy. Chociaż niektórzy członkowie panelu byli przekonani, że odroczenie podania kortykosteroidów do czasu powstrzymania replikacji wirusa przez układ odpornościowy może być uzasadnione, wielu zauważyło, że w praktyce często niemożliwe jest ustalenie początku objawów i że objawy nasilenia często pojawiają się późno (tj. Oznaczają współliniowość między nasileniem a czasem).Praktyczne aspekty / wskazówki dotyczące wdrożenia

Panel uznał, że biorąc pod uwagę dowody, lepiej jest popełniać błędy przy podawaniu kortykosteroidów podczas leczenia pacjentów z ciężkim lub krytycznym COVID-19 (nawet jeśli w ciągu 7 dni od wystąpienia objawów) i nie podawać kortykosteroidów podczas leczenia pacjentów z łagodną postacią choroby (nawet jeśli wystąpiły objawy po 7 dniach). Należy wziąć pod uwagę inne endemiczne zakażenia, które mogą się nasilić podczas stosowania kortykosteroidów. Na przykład, w przypadku hiperinfekcji stercoralis strongyloides związanej z terapią kortykosteroidami, na obszarach endemicznych można rozważyć diagnostykę lub leczenie empiryczne, jeśli stosuje się sterydy.